منم یا رب در این دولت که روی یار می بینم

فراز سرو سیمینش گلی بر بار می بینم

مگر طوبی برآمد در سرابستان جان من

که بر هر شعبه ای مرغی شکرگفتار می بینم

مگر دنیا سر آمد کاین چنین آزاد در جنت

می بی درد می نوشم گل بی خار می بینم

عجب دارم ز بخت خویش و هر دم در گمان افتم

که مستم یا به خوابم یا جمال یار می بینم

زمین بوسیده ام بسیار و خدمت کرده تا اکنون

لب معشوق می بوسم رخ دلدار می بینم

چه طاعت کرده ام گویی که این پاداش می یابم

چه فرمان برده ام گویی که این مقدار می بینم

تویی یارا که خواب آلوده بر من تاختن کردی

منم یا رب که بخت خود چنین بیدار می بینم

چو خلوت با میان آمد نخواهم شمع کاشانه

تمنای بهشتم نیست چون دیدار می بینم

کدام آلاله می بویم که مغزم عنبرآگین شد

چه ریحان دسته بندم چون جهان گلزار می بینم

ز گردون نعره می آید که اینت بوالعجب کاری

که سعدی را ز روی دوست برخوردار می بینم